KROM

1. Prepozicio, signifanta, ke oni metas aparte la sekvantan ideon, ke oni ne konsideras ĝin,
a) ĉu pro tio, ke ĝi prezentas escepton (se ne kalkuli):

• Mi diras al vi nenion alian krom vero.
• Mi nenion pli postulas, krom ke oni estimu min.
  

b) ĉu pro tio, ke ĝi tute nature jam apartenas al la diritaĵo (se ne forgesi):

• Krom mia frato, min venis viziti ĉiuj familianoj kaj parencoj.

2. Morfemo, memstare uzata en senco b:

• 100 kromaj personoj venis al nia aranĝo.
• Ŝi estas tre bela kaj krome tre bonkora.
  

3. Samsignifa prefikso:

• Mi ricevis kromsalajron por nokta laboro.
• Mi ne estos via kromvirino (neleĝa kunvivantino, kiun havas viro, krom sia leĝa edzino)!