KOTO (barro)

1. Tero, polvo, miksita kun akvo, sur strato, vojo kaj simile:

• Li havas koton ĉe siaj ŝuoj.
• Kaldrono ridas pri poto kaj mem estas kota.
• Kotisto balaas la stratojn.
• Nia aŭto enkotiĝis.
• Bonvolu senkotigi viajn ŝuojn, ĉar mi ĵus ordigis la hejmon.
  

2. Tiu akvita polvo, rigardata kiel malpuraĵo aŭ malpurigaĵo:

• Amaso da koto estis ĵetita sur lin.
• Kiu ludas kun koto, malpurigas la manojn.
• Ne kotas besto en sia nesto.