TUKO ( paño, lienzo, trozo, trapo)

Peco de teksaĵo, ordinare ortangula, por difinita uzo:

• La kapon de avino volvis tuko.
• Tablon ornamas ne tuko, sed kuko.
• Mi surmetis antaŭtukon antaŭ kuirado.
• Oni disponigas la necesan matracon, kusenon, littukon, kovrilon.
• Ŝi viŝis la okulojn kaj la vizaĝon per naztuko / poŝtuko.
• Salivtuko gardas la vestojn de infano de malpuraĵoj.
• La tablon kovris diverskolore brodita tablotuko.
• Prenu viŝtukon kaj viŝu la tablon.