VANTA ( fútil, vanidoso, insubstancial)

1. Ne valoranta atenton aŭ prizorgon pro sia malgraveco aŭ nedaŭreco:

• Mi ne volas perdi tempon por vanta babilado.
• De vantaj elspezoj malgrandiĝas riĉeco.
• Dum preĝado ne ripetadu vante.
• Pli bone ni ne vantigu la disputon.

2. Amanta posedi kaj montradi bagatelaĵojn, malmodesta:

• Ŝi estas vanta virino.
• Vi sekvis vantaĵojn kaj mem vantiĝis.
• Mi konscias la vantecon de ĉiuj homaj fieroj.