SENTI ( sentir )

1. Ricevi ian, precipe pertuŝan aŭ internan, sensaĵon, kiu aperas en nia konscio kun impreso de doloro aŭ plezuro:

• Mi ne sentas malsaton.
• Mi sentas min malsana.
• De fremda dento ni doloron ne sentas.
• Vidado kaj aŭdado ĉiam estis rigardataj de la homo kiel la plej gravaj sentaj kapabloj.
• Salo estas tre sentebla - verŝajne estas tro multe da ĝi en la supo.
• Mi estas tre tiklosentema.

2. Ricevi en la konscion impreson, kiun ni klasas kiel agrablan aŭ malagrablan:

• Estas malfacile klarigi, kion mi sentas.
• Kion koro sentas, lango prezentas.
• Somero forpasis nesenteble.
• Vi estas tute sensenta!

3. Havi konscion pri io, pri kio ni ne kapablas doni racian klarigon:

• Mi sentas, ke ne devas tiel esti.
• Ĉiu vivas laŭ sia prudento kaj sento.
• Ni antaŭsentis, ke vi venos.
• Malbona antaŭsento leviĝis en mi.

NATURO ( naturaleza )

1. La tuto de tio, kio ekzistas aŭ okazas sen interveno de la homo:

• Ekzistas tri regnoj de la naturo (mineraloj, vegetaĵoj kaj bestoj).
• Avo mortis per natura morto.

2. La kreanta povo, kiu montriĝas sub la ŝanĝiĝantaj formoj de la objektoj kaj estaĵoj:

• La naturo malavare favoris tiun landon.
• Okazis io supernatura, kion oni ne povas ekspliki.

3. La surfaco de la tero, rigardata kiel vivejo de la homo kaj bestoj:

• La naturo jam vekiĝas.
• Geavoj transdonis diversajn naturaĵojn al ni.

4. La esenco, ecaro propra al iu aŭ io:

• La infano havas malbonan naturon.

5. La primitiva stato de estaĵo, la denaska karaktero, kontraste kun la edukado kaj kulturo:

• Li vivas laŭ sia naturo.
• Difekton de naturo ne kovros veluro.
• La leporo estas nature timema.
• Vi eĉ ne provas venki vian laŭnaturan inklinon al pigreco.

6. Objekto de la arto, kontraste kun la artaĵoj:

• Mi ŝatas desegni laŭ la naturo (ne laŭ la fantazio).