MIRI ( admirarse, asombrarse )

Senti impreson de surprizo pro io stranga, neatendita, nekutima, eksterordinara:

• Mi miris pri kelkaj kutimoj de tiu lando.
• Li estis mutigita de miro.
• Mi mire rigardis la montojn.
• Ĉi tiu konstruaĵo estas arkitektura miraĵo.
• Ŝia konduto min mirigis.
• Lia saniĝo estis miriga afero.
• Ŝia malfermita buŝo montris miregon.
• Lumturo de Aleksandrio estas unu el la sep mirindaĵoj de la mondo.
• Esperanto estas mirinde facila por lerni.