OBEI (obedecer)

Konformiĝi je tio, kion alia persono ordonas aŭ malpermesas /Conformarse con lo otra persona ordena o prohibe

• Ŝi estas bona filino kaj obeas siajn gepatrojn./ Ella es una buena hija y obedece a sus padres
  
• Li estas obeata de la popolo, ĉar li estas reĝo./Él es obedecido por el pueblo, porque es el rey.
  
• Jam de mia infaneco mi lernis obe(ad)on al la gepatroj./Ya desde mi infancia aprendí la obediencia a los padres
  
• Mi ne estas obeema, pro tio mi povas nur obeigi./No soy obediente, por eso solo puedo hacerme obedecer
  
• La hundeto rigardis al mi kun obeemo./ El perrito me miraba con obedencia
  
• Eĉ ne intencu malobei, malgranda aĉulo! / Incluso no intentes desobedecer, pequeño granuja!
  
• Vi mem kulpas, ke viaj infanoj estas neobeemaj. / Tú mismo eres culpable que tus niños sean desobedientes.
  
• Ŝiaj postuloj estis neobeeblaj. / Las exigencias de ellas eran no obedecibles.