HARMONIA (armonía; armonioso, a)

1. Aro da sinsekvaj (en poezio) aŭ samtempaj (en muziko) sonoj, agrabla por la orelo

• Mankas harmonio en ĉi tiu muziko.
• Ni ĝuis harmoniajn kantojn.

2. Ĝusta aranĝo de la diversaj partoj de tuto, tiel ke ĉiu el ili akordas plaĉe kun la aliaj:

• Esperanto estas plena je harmonio.
• La meblaro ne harmonias kun la aspekto de la ĉambro.
• Necesas harmoniigi la kolorojn de vestoj.
• La domo estas misharmonia / neharmonia.

3. Akordo de la sentoj inter pluraj personoj:

• Tio konfuzis harmonion de la ŝtato.
• En malsata familio mankas harmonio.
• Ŝafaro harmonia lupon ne timas.
• Ni vivas inter si harmonie.

Escrito con el Navegador Flock