SERENA (Sereno)

1. Sennuba kaj senventa: /Sin nubes y sin viento:

• La vetero estis serena. /El tiempo estaba sereno.
• La vento trankviliĝis kaj fariĝis sereno. /El viento se tranquilizó y se hizo sereno.
• Mi prenis la pluvombrelon, ĉar la ĉielo estis malserena. /Yo cogí el paraguas, porque el cielo no estaba sereno.
• Grandaj malhelaj nuboj malserenigis la ĉielon. /Grandes nubes oscuras cubrieron el cielo.

2. Kvieta sen ĉagrenoj, sen videbla antaŭtimo aŭ streĉo: /Tranquilo, sin disgustos, sin temor o tensión visible:

• Ĉiuj fidis lin - eble pro tio, ke lia vizaĝo ĉiam estis serena. /Todos confiaban en él – posiblemente porque su rostro siempre estaba sereno.
• La sereneco estis unu el ŝiaj ecoj de karaktero. /La serenidad era una de sus cualidades de carácter.
• Ili ekaŭdis bonan novaĵon kaj iliaj vizaĝoj sereniĝis. /Ellos escucharon una buena noticia, y sus rostros se serenaron.