ESENCO

1. La esto en si mem, la realaĵo kuŝanta sub la fenomenoj:

• Ni eble ne diskutu pri la dia esenco.

2. Ĉio, kio faras ion aŭ iun tio, kio ĝi estas; ĉio, kio konsistigas la propran naturon de io aŭ iu, kontraste kun la ŝajno, la eksteraĵo:

• Li ne multe pensas pri sia propra interna esenco.
• Nomo egala, sed esenco mala.
• Laŭ la aspekto li estis bona homo, sed esence li estis ruzulo.
  

3. La kerno, la plej ĉefa parto, la nepra, nemalhavebla ecaro de io:

• Mi ne komprenis la esencon de lia demando.
• Bruo potenca, nula esenco.
• La dokumento laŭ mi ne estas tute klara kaj esenca.
• Tio estas neesenca problemo.
  

4. Koncentrigita eltiraĵo el iuj substancoj ĝenerale bonodoraj aŭ aromaj:

• Mi verŝis iom da roza esenco en akvon kaj banis min.