lunes, 24 de noviembre de 2014

BRUI (Hacer ruido, resonar, retumbar)

1. Aŭdigi diversajn fortajn sonojn, sen harmonio: /Hacer oír diversos sonidos fuertes, sin armonía.
·   Iu bruis nokte kaj ĝenis dormi al mi. /Alguien hizo ruido anoche, y me molestaba para dormir.
·   Ŝuldo ne bruas, tamen dormon detruas. /La deuda no hace ruido, sin embargo, destruye el sueño.
·   Post brua vento subita silento. /Tras un viento ruidoso, un silencio súbito.
·   Musoj bruetas. /Las moscas hacen ruiditos.
·   Feliĉe la fridujo estas malbrua. /Felizmente la nevera es silenciosa.
·   Ni iris per senbruaj paŝoj, por ke neniu nin ekaŭdu. /Fuimos con pasos silenciosos, para que nadie nos escuchara.
·   La laŭtega muziko superbruis eĉ lian krion. /La música fortísima resonaba incluso sobre su grito.
2. Abunde kaj laŭte paroli pri io, por atentigi la publikon: /Hablar copiosa y fuertemente sobre algo, para que el público ponga atención.
·   Ŝajnas al mi, ke la tuta mondo bruas pri tio. /Me parece que todo el mundo hace ruido sobre eso.
·   Per paroloj li bruas, tutan urbon detruas. /Con discursos él resuena, toda la ciudad echa abajo.
·   Ju pli da bruo, des malpli da ĝuo. /Entre más ruido, menos agrado.