MISTIFIKI ( embromar, engañar )

Trompi iun, ofte kun ŝerca celo, trouzante lian/ŝian kredemon:

• Ili intence mistifikas la publikon.
• Lia tuta parolo estas granda mistifiko.
• La titolo de tiu libro estas mistifika.
• Atentu, li estas tro mistifikema.

ASIDUA (asiduo, a)

Regule vizitanta la lokon de sia ofico, tasko, devoligoj ks:

• Ŝi estas asidua al la kontoro.
• Li ricevas bonajn poentojn ne pro sia inteligenteco, sed pro la asidueco.
• Karaj, via instruistino telefonis al mi kaj diris, ke vi estas malasiduaj al la lernejo.
• La estro jam rimarkis ilian malasiduecon

SPEGULO (espejo)

1. Glata brila surfaco, polurita aux ne, resendanta lumon kaj bildojn de objektoj:

• Ŝi tre ŝatas rigardi sin en la spegulo.
• Ne helpas spegulo al malbelulo.
• La infanoj ŝatas rigardadi siajn spegulajn bildojn en la akvo.
• La luno kaj steloj speguliĝas en la lago.
• Por povi vidi, kio okazas malantaŭ de la aŭto, rigardu la retrospegulon.

2. Io, kio donas gxustan prezenton, fidindan reprodukton de io:

• Tiu figuro estis ŝi mem, reflektita en la spegulo de ŝia imago.
• De l' koro spegulo estas la okulo.
• Tiu artikolo ne spegulas la opinion de la redakcio.

KRIPLA (lisiado, mutilado)

1. Perdinta la kapablon uzi membron aŭ organon pro vundo, malsano ktp:

• Mia avo estas kripla pro milito.
• La soldaton kripligis pafvundo.
• Petante almozon li montris sian kriplaĵon.
• Ĉiu familio havas sian kriplulon.

2. Perdinta unu el la partoj necesaj por bona funkciado; difektita:

• Apud nia domo kreskas kriplaj arboj.
• Ni decidis ne fortranĉi tiun kriple kreskintan arbeton.
• La bildo estas kripligita en malbona spegulo.
• Kun la tempo la lingvoj kripliĝas.

SKLAVO ( esclavo)

1. Homo sen personaj aŭ civilaj rajtoj, apartenanta kiel objekto al alia homo, kiu lin aĉetis aŭ kaptis en milito:

• Li havis multajn sklavojn kaj sklavinojn, kiuj laboris por li.
• Al sklavo mon' ne estas savo - li ĉiam restas sklavo.
• Plej granda parto de la antikva ekonomio estis sklave plenumita.
• Kie sklav' regadon havas, tie mastro baldaŭ sklavas.
• Multaj afrikanoj estis tenataj en sklaveco.

2. Homo devige aŭ senreziste obeanta la volon de alia, aŭ plene regata de io:

• Ne estu sklavo de viaj pasioj!
• Mi ne estas sklava edzo (vivanta kiel sklavo).
• Tiu kontrakto sklavigis nin por la tuta vivo.

ABOLI , ABOLICII (abolir )

Per oficiala akto nuligi aŭ forigi aranĝon aŭ kutimon: / Anular o sacar un arreglo o costumbre por medio de un acto oficial:

• La imperiestro abol(ici)is multajn leĝojn kaj regularojn. / El emperador abolió muchas leyes y reglamentos.
• Sklaveco en Usono estis abol(ic)ita nur en 1865. / La esclavitud fue abolida en Estados Unidos sólo en 1865.
• Oni voĉdonis la abol(ici)on de la mortpuno. / Se votó la abolición de la pena de muerte.

AKURATA ( puntual, exacto, formal)

Plenumanta promeson, servon, devon ks precize en la difinita tempo, je la interkonsentita horo:

• Ĉi tie laboras nur akurataj oficistoj.
• Mi pensas, ke vi estas neakurata en la korespondado kun niaj klientoj.
• Ni amu nin frate, sed ni kalkulu akurate (ne preteratentante la pagdatojn).
• Oni multe plendas pri via nesufiĉa akurateco.

VARO ( mercancía)

Objekto, fabrikita por vendado; artiklo de komerco:

• Nia lando eksportas multajn varojn.
• Atendu iomete, mi devas preni la varon de la varejo.
• La tenado de la nutrovaroj devas esti prizorgata.
• Ni havas multegajn skribovarojn en nia butiko.

ATRIBUI ( atribuir, achacar)

1. Doni (ion) laŭrajte aŭ laŭmerite:

• Ni atribuis la sumon de mil eŭroj por la loterio.
• La premio estos atribuita al la plej aktiva esperantisto.

2. Opinii, ke aĵo, ago aŭ eco apartenas al iu aŭ io:

• La malkovron de Ameriko oni atribuas al Kolumbo.
• Ĉiujn surprizis la atribuo de tiu bonega libro al ŝi.

3. Rigardi, opinii ion kaŭzita de iu aŭ io:

• Oni devas atribui tiun venkon al la hazardo.
• Ni ofte renkontas atribuadon de mortoj al akcidentoj.

ŜARĜO (carga)

1. Tuto de pezaj objektoj, portataj de iu:

• Mia ŝarĝo estas tre peza.
• Sur ĉeval' de najbaro la ŝarĝo ne pezas.
• Li laboras kiel ŝarĝisto - li devas transporti ŝarĝojn.

2. Tuto de varoj, transportataj de veturilo:

• Venis aŭto kun plena ŝarĝo.
• Ni ne malŝarĝos la aŭton, ĉar tion devas fari aliaj laboristoj.
• Vi devos pagi por tiu superŝarĝo.

3. Io peniga, kion oni trudas al iu:

• Miaj infanoj ne estas ŝarĝo por mi.
• Ĉiu havas sian ŝarĝon (siajn zorgojn).
• Tro alta postulo aĉetanton ne ŝarĝas.
• Promeso estas larĝa, plenumo estas ŝarĝa.
• Ŝi estis superŝarĝita per ŝuldoj.
• Oni troŝarĝas la lernantojn.