1. Rapide aŭ vivege formovi
de si tra
la aero:
- La infano ĵetis al mi la pilkon kaj mi reĵetis ĝin.
- El kanto oni vortojn ne elĵetas.
- Per unu sxtono oni du ĵetojn ne faras.
- Ne havante, oni petas; ricevinte, forĵetas.
- La patrino surĵetis la littukon sur la infanon.
- Estas via vico rulĵeti la kubetojn.
2. Rapide aŭ senzorge surmeti:
- Li ĵetis la palton sur la ŝultrojn.
3. Rapide aŭ vive direkti korpoparton al iu flanko:
- Ŝi ĵetis okulojn sur mian ringon.
- Ili ĵetis sin sur min.
- La patro ĵetiĝadis en sia lito pro malsano.
- Tio ĵetiĝas al la okuloj (estas tute evidenta).
4. Malmilde, vivege puŝi aŭ peli:
- Li ĵetis min teren.
- La maro ĵetadis altajn ondojn.
- Vi estas elĵetaĵo de la homaro!
5. Vivege aŭ subite eligi el si:
- La fajrujo ĵetis vivan flamon.
6. Subite estigi ian senton ĉe iu, aŭ meti iun en ian sentostaton:
- Vi ĵetis min en ĝojon!
- Li superĵetis ilin per insultoj.