martes, 5 de agosto de 2008

SALUTI ( saludar )

1. Montri al iu, per gesto aŭ formulo, sian estimon aŭ respekton aŭ simple konatecon:
  • La gastoj jam venis, do mi iras saluti ilin.
  • Li salutas profunde kaj mordas hunde.
  • Mi salute klinis la kapon.
  • La najbaro kapsalutis min el la fenestroj.
  • Li bonvenigis nin kun multaj profundaj klinsalutoj.
2. Deklari publike sian admiron al iu, intereson pri io:
  • Finfine mi havas okazon saluti la francan popolon en ĝia belega ĉefurbo.
  • Transdonu miajn salutojn al ili.
3. Komenci seancon kun komputilo, anoncante sin kaj pruvante sian identecon per siaj nomoj kaj pasvorto:
  • Vi devas ensaluti, se vi volas vidi ĉi tiun paĝon.
  • Sur ĉi tiu paĝo troviĝas ensalutintoj de la paĝaro.
  • Enskribu vian salutnomon kaj pasvorton.
  • Mi jam elsalutis el la paĝaro.

SANKTA ( santo,a)

1. Forprenita de la ordinara uzado, ĉar konsekrita al dieco aŭ rezervita al ĝi:
  • Por la hinduoj bovino estas sankta.
  • Ne tuŝu - tio estas sanktaĵo.
  • Ne perturbu la sanktecon de ĉi tiu loko.
  • La popolo noblan agon de la reganto baldaŭ sanktigas kiel leĝon.
2. Apartigita de la aliaj per la observado de reguloj de pureco:
  • Tie estis regno de pastroj kaj sankta popolo.
3. Aparte respektinda pro speciala religia karaktero:
  • Komenciĝis la Sankta Semajno (antaŭpaska).
  • Multajn jarojn oni konstruis ĉi tiun sanktejon.
  • Sanktfigurojn ornamas kaj homojn malamas.
4. Proklamita de la Eklezio, kiel akirinta per apartaj virtoj altan rangon en la ĉielo kaj kiel inda sur la tero je speciala kulto:
  • Ne ĉiam estas sankta Johano.
  • Ne sanktuloj potojn faras.
5. Plej respektinda, kvazaŭ pro sankcio de la moralo aŭ tradicio:
  • Vi tiel parolas, kvazaŭ tio estas io sankta.

REZIGNACIO ( resignación )

Stato de iu, kiu akceptas sen protesto tion, kio ne povas esti ŝanĝita, kaj kiu submetas sin sen plua plendo al la neeviteblaĵo:
  • Mi akceptis ĉiujn malfeliĉojn kun rezignacio kaj kompreno.
  • La sklavino respondis per rezignacia tono.
  • Li rezignacie atendis la morton.
  • Mi ne vidas iun rimedon, pro tio mi rezignacias.

NACIO ( nación )

1. Popolo, akirinta konscion pri si mem kiel aparta socia komunumo pro komunaj karakterizaĵoj, rezultantaj de historiaj procezoj; tiuj karakterizaĵoj estas tre diversaj laŭ la kazoj (ekonomiaj interesoj, lingvo, religio, vivmaniero), sed la ĉefa estas komuna teritorio kun emo al politika memstareco:
  • Kutime nacio havas teritorian bazon.
  • La libro estas tradukita al dek naciaj lingvoj.
  • La ambasadoro konsilis al ĉiuj siaj nacianoj forlasi la landon.
  • Antaŭ la milito tiu subetno ankoraŭ ne pretendis je nacieco.
  • Mi aĉetis nacilingvan vortaron.
  • Estus danĝere internaciigi tiun konflikton.
  • Multaj miaj samnacianoj mortis en tiu milito.
  • Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) uzas Esperanton por atingi siajn celojn.
  • "Sennaciulo" estas la monata gazeto de SAT.
2. Jura persono, konsistanta el la tuto de la individuoj regataj de unu sama konstitucio, kaj distingita disde ili:
  • La interesoj de la nacio ofte kontraŭas tiujn de la individuoj.
3. Regno:
  • Unuiĝintaj Nacioj (UN) estas internacia monda organizaĵo, kiu celas solvi interŝtatajn konfliktojn.

ORO ( oro )

1. Metalo el la kuba sistemo, ruĝe flava aŭ flava, estiĝinta en vejnoj, koncentrita en aluvioj aŭ en detritaj petroj; la plej maleebla kaj dratigebla el ĉiuj metaloj:
  • Oni trovas oron en iuj riveretoj.
  • La haroj de la knabino tiel lumis, kvazaŭ ili estus oritaj.
  • La suno origas fenestrajn vitraĵojn per siaj radioj.
  • La rostata kokido oriĝis.
  • Ĝi kuŝas en orkolora kesteto.
2. Tiu metalo, rigardata kiel tre multevalora kaj tial uzata en juvelarto, monfabrikado kaj simile:
  • Li pagis per oro (ne per monbiletoj).
  • Temp' estas valoro simile al oro.
  • Ŝi donace ricevis belan oran ringon.
  • Tie estis tiom da belaj oraĵoj, ke mi ne povis elekti, kiun el ili aĉeti.
3. Monabundo, riĉeco:
  • Ĉiu deziras multe da oro, sed ĉu tio vere alportos feliĉon?
  • Ne defendas oro kontraŭ doloro.
  • En landoj transmaraj estas oraj arbaroj.
4. Multevalora, bonega afero:
  • Ĝentila kaj trankvila, kun koro el oro.