PARENCO (Pariente)

Homo, havanta kun alia persono komunan antaŭulon, aŭ havanta analogan rilaton, fiksitan de la moroj kaj/aŭ de sociaj leĝoj: /Persona que tiene un antepasado común con otra persona, o que tiene una relación semejante, fijada por mores y/o leyes sociales:

• Mi ofte vizitas miajn parencojn. /A menudo visito a mis parientes.
• Malriĉulo parencojn ne havas. /Un pobre no tiene parientes.
• Preskaŭ ĉiuj loĝantoj de nia vilaĝeto estas parencaj inter si. /Casi todos los habitantes de nuestra aldea son parientes entre sí
• Ĉi tiuj lingvoj estas similaj, ĉar ili estas parencaj. /Estos idiomas son similares, porque son parientes.
• Riĉulo havas grandan parencaron. /El rico tiene una gran parentela.
• Ni parenciĝis, ĉar niaj infanoj geedziĝis. /Nos hemos emparentado, porque nuestros hijos se casaron.
• Iliaj trajtoj montras ilian parencecon. /Sus facciones muestran su parentesco.
• Ĉiuj parencoj de mia edzino estas miaj boparencoj. /Todos los parientes de mi mujer son mis parientes políticos.