ĈAGRENI (Disgustar, enfadar, enojar; acongojar)

1. Kaŭzi malplezuron al iu, kontraŭstarante al ties intencoj aŭ deziroj: /Causar desagrado a alguien, oponiéndose a sus intenciones o deseos:

·   Tiu perdo de tempo min ege ĉagrenis. /Esa pérdida de tiempo me disgustó mucho.

·   Li estis ĉagrenita, ke oni lin tiel trompis. /Él estaba enojado, porque se le engañó así.

·   Bedaŭro kaj ĉagreno ŝuldon ne kovras. /El pesar y el enojo no cubren una deuda.

2. Aflikti: /Afligir:

·   Ŝia morto tre ĉagrenis min. /Su muerte me apenó mucho.

·   La pupo rompiĝis kaj la infano ĉagreniĝis. /El muñeco se rompió y el niño se acongojó.

·   Tamen sian rideton li ne perdis ankaŭ en tiu ĉagrena okazo. /Sin embargo, él no perdió su sonrisa tampoco en esa penosa ocasión.