JUĜI (Juzgar)

1. Decidi laŭleĝe, ĉu iu estas kulpa aŭ ne: /Decidir, de acuerdo a la ley, si alguien es culpable o no:

·   Pri propra afero neniu juĝas libere. /Sobre un asunto propio, nadie juzga libremente.

·   Venos ŝtelisto al la juĝisto. /Un ladrón vendrá ante el juez.

·   Kontraŭ nehavo eĉ juĝo silentas. /Contra la inexistencia de bienes hasta el juicio enmudece.

·   Li jam dek jarojn sidas sur la juĝista seĝo. /Ya hacen diez años que él se sienta en la silla de juez.

·   Pli valoras interkonsento, ol juĝa dokumento. /Más vale un entendimiento que un documento judicial.

·   Dum la juĝado la akuzita persono silentis. /Durante el juicio, la persona acusada permaneció en silencio.

·   La juĝistaro aljuĝis al mi domon. /El tribunal me atribuyó la casa.

2. Esprimi opinion, per kiu oni aprobas aŭ malaprobas iun aŭ ion: /Expresar una opinión, con la que se aprueba o rechaza a alguien o a algo:

·   Ne juĝu pri afero laŭ ĝia ekstero. /No juzgues sobre un asunto según su apariencia.

·   Kiom da juĝantoj, tiom da juĝoj. /Cuantos jueces, tantos juicios.

·   Li ankoraŭ ne legis la libron, sed antaŭjuĝas ĝin. /Él todavía no ha leído el libro, pero lo prejuzga.

3. Esprimi pri io aŭ iu opinion kun la celo kondamni: /Expresar sobre algo o alguien una opinión con el propósito de condenarlo:

·   Ne juĝu, tiam vi ne estos juĝata. /No juzgues, para no ser juzgado.

·   Ebriulon kaj malsaĝulon oni ne juĝas. /No se juzga a un ebrio ni a un necio.

·   Ili proponis la filmon al la prijuĝo de la publiko. /Ellos propusieron la película al juicio del público.

JUKI  (Picar, escocer)     12-12-2007     NT     PUB