KRAĈI (Escupir)

1. Elĵeti salivon el la buŝo per rapida, vola elspiro: /Lanzar saliva por la boca por medio de una espiración voluntaria:

·   La knabo malĝentile parolis kaj kraĉis sur la teron. /El muchacho habló groseramente y escupió al suelo.

·   En puton ne kraĉu, ĉar vi trinki bezonos. /No escupas en un pozo, porque necesitarás beber.

·   Kiu supren kraĉon ĵetas, sian barbon al ĝi submetas. /Quien lanza un escupe hacia arriba, su barba le somete.

·   Li kraĉetas parolante (nevole elĵetas saliverojn). /Él escupe al hablar (lanza gotas de saliva involuntariamente)

·   Mi diris mian opinion kaj ne timis insultojn kaj kraĉadon. /Dije mi opinión y no temí a los insultos ni escupitajos.

2. Elĵeti: /Lanzar:

·   Ĉu vi vidis, kiel Vezuvio kraĉis la fajron? / ¿Viste como el Vesubio escupió el fuego?

·   Ĉiudimanĉe la urbo kvazaŭ elkraĉas sian tutan loĝantaron en la ĉirkaŭaĵon. /Cada domingo es como si la ciudad escupiera toda su población en los alrededores.