VERO (Verdad)

1. Tio, kio estas konforma al la ekzistantaj faktoj, al la realaĵo: /Lo que está conforme a los hechos existentes, a la realidad:

·   Mi diris veron al vi! / ¡Te dije la verdad!

·   La tempo ĉiam malkaŝas la veron. /El tiempo siempre descubre la verdad.

·   Vi estas vera amiko. /Eres un verdadero amigo.

·   Mi vere nenion scias! / ¡De verdad no sé nada!

·   Li ne dubis pri vereco de miaj vortoj, ĉar mi estas verema (inklina ĉiam diri la veron). /Él no dudó de la veracidad de mis palabras, porque soy sincero (inclinado a decir siempre la verdad).

·   Ĉiuj scias, ke vi estas verama kaj instruas laŭ vero. /Todos saben que eres sincero y enseñas conforme a la verdad.

·   La profetaĵo de sorĉistino ne veriĝis. /La profecía de la hechicera no se cumplió.

·   Iom da malvero ne estas danĝero.La pentraĵo estas vivovera (tiel vera, kiel la vivo mem). /Algo de falsedad no es un peligro. La pintura es la verdadera vida (tan verdadera, como la vida misma).