SABLO (Arena)

Minerala, diversspeca, pli-malpli delikata polvo, formita de diseriĝo de ŝtonoj, precipe de kvarco: /Polvo mineral más o menos delicado de diversas especies, formado por la desintegración de piedras, principalmente de cuarzo:

• ·   Estas multe da sablo en la dezerto. /Hay mucha arena en el desierto.
• ·   Tordi ŝnurojn el sablo (fari vanan laboron). /Torcer cuerdas de arena (hacer un trabajo vano).
• ·   La vojeto estis sablita. /El caminito era arenoso.
• ·   Ni ne povas daŭre vojaĝi, ĉar nia ŝipo estas sur sablaĵo. /No podemos continuar el viaje, porque nuestro barco encalló en la arena.
• ·   Sablejo estas loko, de kiu oni eltiras sablon por konstruado. /Un arenal es un sitio del que se extrae arena para la construcción.
• ·   Sablero enfalis en mian okulon! / ¡Me cayó un grano de arena en el ojo!
• ·   Infanoj ludis en la sablujo (sablokesto). Tie ili konstruis sablajn kastelojn /Los niños jugaron en el cajón de arena. Allí construyeron castillos de arena..
• ·   Atentu! Ĉi tie estas flusablo, kiu kapablas engluti homon! / ¡Atención! Aquí hay un banco de arena capaz de tragar a una persona!