PANIKO (Pánico)

Subita, kolektiva teruro, ofte sen sufiĉa kaŭzo: /Terror súbito, colectivo, a menudo sin causa suficiente:

• Incendio kaŭzis grandan panikon en la korto. /Un incendio causó un gran pánico en el patio.
• Ne paniku, ja nenio malbona okazis! /¡No tengan pánico, no ha ocurrido nada malo!
• Ŝi ekpanikis, kiam ŝi restis sola. /Ella entró en pánico cuando se quedó sola.
• Post tiu okazo mi preskaŭ ĉiunokte vekiĝis kun panika timo. /Después de esa ocasión casi todas las noches me despierto con temor de pánico.
• Ŝi panike timas araneojn. /Ella teme a las arañas con pánico.
• Ni ankoraŭ ne diru malbonajn novaĵojn por ne panikigi la homojn. /Todavía no digamos las malas noticias, para no causar pánico a las personas.