MANIERO (Manera, modo, maneras)

1. Rimedo, procedo, agospeco laŭ kiu afero fariĝas aŭ okazas: /Recurso, procedimiento, especie de acción según la cual un asunto se hace u ocurre:

• La maniero, kiel oni donas, valoras pli ol tio, kion oni donas. /La manera como se da, tiene más valor que aquello que se da.
• Per Esperanto vi povas akiri multe da novaj kaj interesaj spertoj kaj tiamaniere pliriĉigi vian vivon. /Por medio del Es-peranto, puedes adquirir muchas nuevas e interesantes experiencias, y de esa manera enriquecer tu vida.
• Ia dirmaniero estas tre malofta. /Esa manera de decir es muy infrecuente.
• La uzmaniero estas indikita sur la skatolo. /El modo de usar está indicado en la caja.

2. Speco de agado, kutima al iu, iun karakterizanta: /Modo de acción, acostumbrado para alguien, lo que caracteriza a alguien:

• Mi ŝategas ŝiajn ĝentilajn manierojn! /¡Me gustan mucho sus maneras gentiles!
• La kelnero devas esti bonmaniera. /El camarero debe tener buenas maneras.
• Ĉu vi estas kontenta pri tia vivmaniero? /¿Estás contento por esa manera de vivir?
• Ĉiu tajloro havas sian tranĉmanieron. /Cada sastre tiene su manera de cortar.