SPRITA

1. Posedanta mensan viglecon, kiu ebligas rapide trovi kaj originale esprimi neatenditan rilaton inter malsamaj objektoj aŭ malsamaj vortoj:

• Li estas sprita kaj bone edukita.
• Post iom da vino li farigxis spritulo.
• Malsaĝaj kaj senspritaj laboristoj ne estas bezonataj ĉi tie.

2. Montranta tian mensan viglecon:

• Ni kun plezuro aŭskultis liajn spritajn anekdotojn.
• Sprita vorto tentas, nenion atentas.
• Plej bona sprito estas silento.
• Vero ne bezonas mediti nek spriti.
• Per la spritaĵoj li provis kaŝi sian malĝojon.

3. Posedanta mensan viglecon, kiu ebligas elpensi kaj kombini novajn neatenditajn lertajn kaj taŭgajn aranĝojn:

• Vi estas sprita organizanto.
• Multe da sprito, sed neniom da profito.